عنصر روانی جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص

برای تحقّق عمد در فعل، مرتکب باید رفتار مجرمانه را از روی اراده و اختیار بر روی انسان مورد نظر انجام داده باشد، نه این که بر اثر عواملی (مثل جنون، مستی، اجبار و هیپنوتیزم) هیچگونه ارادهای در ارتکاب رفتار مجرمانه نداشته باشد؛ یا از انسان بودن آنچه که مورد اصابت قرار میدهد ناآگاه بوده (و مثلاً آن را حیوان یا جسدی پنداشته و به طرف وی تیراندازی کرده باشد) و یا عمل وی متوجه شخص معینی که مورد اصابت قرار گرفته نبوده ولی گلوله منحرف شده و به وی برخورد کرده باشد. در هیچ یک از این حالات، جرمِ مرتکب عمدی محسوب نخواهد شد. مورد اخیرالذکر را میتوان از مرتکب ...» استبناط کرد، که اولین مصداق قتل عمدی را موردی میداند که « قانون مجازات اسلامی » بند الف مادة 290 بدین .«... با انجام کاری قصد ایراد جنایت بر فرد یا افرادی معین یا فرد یا افرادی غیرمعین از یک جمع را داشته باشد ترتیب، هرگاه مرتکب قصد ایراد جنایت بر شخص خاصی را داشته باشد ولی، بر اثر عواملی مثل وزش باد یا خطا در تیراندازی یا جاخالی دادن شخص موردنظر، گلوله یا ضربه به شخص دیگری بخورد، عمل مرتکب عمدی محسوب نخواهد شد.